How to Meet a Mermaid (2017)

Regisseur Coco Schrijber

In How to meet a mermaid doorbreekt de zee haar stilzwijgen en openbaart ze de verhalen van Lex, Rebecca en Miguel. De drie hoofdpersonages die ieder een eigen reden hebben om hun leven aan het water toe te vertrouwen. Op zoek naar een plek die beter is dan waar ze zijn, vinden ze in de zee hun toevluchtsoord.

Met haar wispelturige karakter toont de zee haar vele gezichten; vriendschap, schoonheid, troost en kracht. Maar ze is ook een psychopaat, een helpende hand om te wurgen. De zee is precies dat wat we er zelf in willen zien, en dat wat de personages erin willen vinden. Via hun persoonlijke avontuur verkennen we de obstakels in hun levens en de vraagstukken die boven henzelf uitstijgen: geweld op cruises, zelfdoding en illegale immigratie.

‘I would prefer breathing to not breathing’, stelt William Faulkner. De mens die worstelt lijkt twee keuzes te hebben: te leven of niet te leven. Want hoewel er geen goede reden is voor de pijn die we kunnen voelen, is het er voor velen continu. Soms zichtbaar aan de oppervlakte maar vaak ook verborgen. Wanneer is de wil om te leven sterker dan de aandrift het te beëindigen? De perceptie van de realiteit, die nooit constant is, bepaalt waarom de hoofdpersonages in hun het leven drastisch van koers veranderen; gemotiveerd of ingegeven door hoop of wanhoop. Regisseur Coco Schrijber overwint haar angst en duikt naar de bodem van de zee. Op zoek naar een indruk, een antwoord op de vraag waarom haar broer zich aan het water heeft overgeleverd. Was hij banger voor het leven dan voor de dood? Het leven onder water komt dicht bij het paradijs waar we in het ‘onverschillige universum’ zo naarstig naar op zoek zijn. Maar de eerste levensvoorwaarde – ademen – kan er niet.

“Get out”, bijt de oceaan Coco en de kijker toe, “and live”. De zee spreekt ons toe en drukt ons op het hart vooral te blijven ademen. Of is het onze eigen stem die tussen de bekoring van het leven en de aantrekkingskracht van de dood oproept te overleven?