Regisseur Denise Janzee
In deze persoonlijke NPS-documentaire van Denise Janzee probeert de filmmaakster nader tot haar moeder Willeke van Ammelrooy te komen. Denise heeft haar beroemde moeder nog het beste leren kennen via haar filmrollen. Op de set en op het scherm zag ze haar moeder huilen, lachen en vechten. Thuis sloot Willeke zich echter af als ze verdriet had: “Ik kom pas uit mijn holletje als ik weer lach. Zo sta ik in het leven.”
De enige keer dat Denise haar in werkelijkheid zag huilen was bij de begrafenis van haar vader Leendert Janzee. Hij pleegde zelfmoord toen Denise zes jaar oud was. Zijn beslissing kwam niet onverwacht, maar zijn dood betekende desondanks het ultieme verliezen voor Willeke: ze had hem met haar liefde willen laten leven. Ze voelt zich verslagen en sluit zich af tot ze de wereld weer aankan en uit zich intussen via haar personages. Moeder en dochter kijken in deze ontroerende film terug op die beslissende en emotionele periode in hun leven, geïllustreerd met bijzondere privéfilmpjes.
Willeke is nu gelukkig met Marco Bakker, woont in Frankrijk en doet daar haar boodschappen in een oude blauwe 2CV. Een schril contrast met de luxe privétrailer op een Amerikaanse filmset. Willeke weigert haar geluk afhankelijk te maken van haar filmrollen, maar uit een indrukwekkende hoeveelheid nationaal en internationaal archiefmateriaal blijkt dat ze een actrice is in hart en nieren, die het vak als geen ander beheerst. Willeke van Ammelrooy “leeft” voor de camera. Als Alice in Wonderland.
