Poule des Doods (2012)

Regisseur Astrid Bussink

Alleen al in Amsterdam overlijden jaarlijks gemiddeld vijftien personen waarvan niemand de uitvaart zal bijwonen. Soms zijn het mensen waarvan alleen de naam bekend is, soms zelfs dat niet, maar één ding hebben ze allemaal gemeen; er komen geen familieleden of vrienden naar hun uitvaart.

Onder leiding van dichter F. Starik heeft een groep dichters waaronder Menno Wigman en Maria Barnas zich verzameld in de ‘Poule des Doods’. Ze begeleiden de eenzaam overledenen naar het graf middels een voor de gelegenheid geschreven gedicht.

In de documentaire Poule des Doods volgen we het traject naar zo’n ‘eenzame uitvaart’. We zien hoe de mannen van de gemeente de zaken regelen, hoe het uitvaartcentrum het lichaam en de kist verzorgt en hoe de dichters zich voorbereiden op hun voordracht op de begraafplaats. Er is vaak zo weinig informatie, dat het onduidelijk is hoe de overledene in zijn eenzame positie terecht is gekomen. Wellicht door keuze, wellicht door onmacht; niemand zal het nog weten. De dichter kan niet anders dan interpreteren, dan dichten.

De Poule des Doods geeft op beeldende wijze inzicht in de ondoorgrondelijke wegen die een mensenleven kunnen tekenen en in het bijzonder in het laatste traject van de dood tot aan het graf, van de persoon die bij leven niet meer gekend was maar waaraan na zijn dood alsnog gedacht wordt.