Regisseur Masha Novikova
Na elke oorlog
moet iemand opruimen.
Min of meer netjes
wordt het tenslotte niet vanzelf.
Zoete rook van het vaderland begint met deze regels uit het gedicht ‘Einde en begin’, van de Poolse Nobelprijswinnares Wisława Szymborska. De documentaire vertelt het verhaal van drie oude mensen uit drie zeer verschillende plaatsen in Europa: Catalonië, Litouwen en Abchazië. Mensen die oorlogen zagen komen en gaan, en die ervoor kozen daar niet aan deel te nemen maar zich afzijdig te houden, het land te bebouwen en de rommel op te ruimen.
Alle drie wonen zij in de plaats waar ze geboren zijn. Ze voeren de kippen en de geiten, ze koken op een houtkachel, ze bebouwen wat land – voor zover ze dat nog kunnen. Daarmee is Zoete rook van het vaderland niet alleen een verhaal over oorlog en hoe mensen daarop reageren, maar ook over ouderdom en eenzaamheid, over mensen die zich verbonden voelen met de grond die hen heeft voortgebracht en waar ze zo veel hebben meegemaakt. Ze blijven er wonen, met al hun mooie en pijnlijke herinneringen en hun dromen, die ze ondanks alles toch nog hebben.
