‘Beter het geluid van de gevangenispoort dan het geluid van kerkklokken,’ luidt een Napolitaans gezegde. ‘ Liever gevangen dan dood. De tieners die zitten opgesloten op gevangeniseiland Nisida voor de kust van Napels, gebruiken het als een wrange grap om hun uitzichtloze situatie te relativeren. Ze vertellen over hun leven aan de andere kant van het hek, in ‘het systeem’, de onderwereld, de zwijgende samenzwering die de straten van hun stad beheerst.
Scena del Crimine is een raamvertelling in zeven ‘scenes’ die begint en eindigt op gevangeniseiland Nisida. Daar tussenin zien we gezichten van de stad die door de onderwereld zijn bepaald. Zo horen we het droevige verhaal van een grootmoeder over haar vermoorde kleinzoon. Op de forensische afdeling van de politie vertelt rechercheur Baiano hoe zijn vroegere klasgenootjes stuk voor stuk ten prooi vielen aan de maffia. Op de militaire academie wordt met een krampachtig streven tegenwicht geboden tegen de chaos van de stad. We zien de gekmakende verveling van kruimeldief Mauro die door huisarrest gekluisterd is, terwijl hij treurig uitkijkt op de levendige straten van Napels.
Scena del Crimine schept een beklemmend beeld van een onderwereld die even ongrijpbaar als dichtbij is.
