Valkenburg in de Geul

In juli 2021 trad de anders zo lieflijke Geul na hevige regenval buiten haar oevers. Limburger Hans Heijnen gaat een jaar later in Valkenburg kijken hoe de gemeenschap ervoor staat en praat met een aantal van de getroffenen, onder wie het gezin van hotelier Georges, in wiens hotel men tot aan het middel in het water stond.

Het was geen tsunami, er vielen geen dodelijke slachtoffers – wel in eveneens overstroomde delen van Duitsland en België – dus je zou kunnen denken dat het meeviel. De driedelige documentaireserie Valkenburg in de Geul laat het tegendeel zien: pijnlijk duidelijk wordt hoe diep de ramp in individuele levens heeft ingegrepen – in materieel, maar zeker ook in psychologisch opzicht. De traumatische machteloosheid die veel inwoners hebben ervaren blijkt niet zelden tot terugkerende angsten en ernstige depressie te hebben geleid.

Natuurlijk, de gevallen mens krabbelt overeind en stroopt de mouwen op, de burgemeester doet wat hij kan, maar gaat de verzekering de schade wel vergoeden, en betekent de opwarming van de aarde niet dat de kans op herhaling reëel is?

En toch, ondanks dit alles is Heijnen erin geslaagd om van Valkenburg in de Geul ook een liefdevol portret van Zuid-Limburg te maken.